Doeners worden de nieuwe denkers

Column
Gepubliceerd op:
Doeners worden de nieuwe denkers

Het wordt tijd voor mijn maandagmorgenstrategie. Ik ga gewoon achter mijn computer zitten en zie wel wat er vanuit mijn hersens via mijn armen en vingers naar het toetsenbord stroomt. Wat als ik nu dertig jaar terug zou gaan in de tijd?

Wat te worden?

Daar zie ik mijzelf weer zitten. Als 17-jarige jongeman. Bezig aan zijn laatste jaar op de HAVO. Binnenkort moet er een keuze gemaakt worden over een vervolgopleiding. Het HBO lonkt. Maar de keuze is reuze. Oude, traditionele opleidingen bestaan nog steeds. Nieuwe revolutionaire studierichtingen schieten als paddenstoelen uit de grond. Maar wat in vredesnaam te kiezen? Uiteindelijk hakte ik de knoop door. Ik koos voor een opleiding milieukunde aan het Van Hall Instituut. Aan de Hogere Agrarische School aan de Hereweg in Groningen. Die later middels het herenakkoord uitgeruild zou worden met het Friese Leeuwarden.

Waarom? Hoofdzakelijk omdat ik biologie zo’n mooi vak vond. En de keuze pakte uiteindelijk goed uit. Qua studielengte in elk geval. De vierjarige opleiding werd daadwerkelijk in vier jaar afgerond. Maar uiteindelijk heb ik helemaal niets met mijn diploma gedaan. Ik ben geen milieubeleidsmedewerker geworden bij de provincie. Of een handhaver bij de gemeente. Of een techneut bij een bedrijf. Of boswachter in het Lauwersmeergebied. Nu dertig jaar later, sta ik als internetcolumnist en tekstschrijver te boek. Had ik dat dertig jaar geleden kunnen weten? Man, ik vraag me oprecht af of internet toen al bestond. Facebook, Twitter en LinkedIn zeker niet. Bellen deed je nog gewoon via een vaste telefoon met druktoetsen. Dat is toch niet meer te bevatten?

Gesteld dat...

Gestel dat ik nu weer zeventien zou zijn en in het laatste schooljaar zou zitten? Zou ik dan al weer naar de herfstvakantie verlangen? Of juist niet omdat het beslismoment over hoe nu verder met rasse schreden dichterbij zou komen. Ik zou weer voor het HBO gaan, denk ik. Met alle gevolgen van dien. Geen ruime thuiswonende studiebeurs meer zoals dertig jaar geleden maar verplicht lenen middels de prestatiebeurs. Wat als ik mijn beoogde opleiding niet af zou ronden? Dan ben ik geen diploma maar wel een fikse studieschuld rijker. Helemaal in het geval wanneer ik mijn ouderlijk huis zou verlaten om mijn heil in de studentenstad Groningen te gaan beproeven. Lekker in zo’n studentenflatje. In de stad waar de kroegen nooit dicht lijken te gaan en de verleidingen dus overal op de loer liggen. Vooral in de roemruchte binnenstad. Misschien zou ik wel bezwijken onder de stress. Of bevangen worden door een burn-out. Omdat ik maar niet kan schipperen tussen mijn opleiding, mijn bijbaan die ik nodig heb om de studie te kunnen betalen, sporten om mijn conditie en sociale contacten op peil te houden. En uiteraard dagelijks twee uur middels mijn mobiel op internet rondstruinen om aan mijn sociale media verplichtingen te voldoen. En af en toe moet ik natuurlijk ook weer naar huis. Even bijpraten met familie en vrienden. En wordt het nu niet tijd om een relatie te scoren?

Twee rechterhanden

Maar wat als ik nu geen twee linkerhanden had die nog geen hamer vast kunnen houden? Maar twee rechterhanden die alles wat het oog ziet ook daadwerkelijk kunnen maken. Zou ik dan overwegen om niet verder te gaan leren maar om aan het werk te gaan? Bij Klimaatgroep Holland bijvoorbeeld waar ze zitten te springen om goed personeel. Misschien kan ik dan onderaan de ladder beginnen om vervolgens via gerichte vervolgopleidingen mijzelf binnen dit klimaatbeheersingsbedrijf op te werken tot misschien wel projectleider.  Ik kan nog wel urenlang verder filosoferen. Maar dat ga ik niet doen. Niet iedereen kan of hoeft professor te worden. Doeners worden de nieuwe denkers. En kunnen dat op termijn misschien wel combineren. Word dus (service)monteur bij Klimaatgroep Holland.

Bert Koster is tekstschrijver en schrijft met regelmaat columns voor Klimaatgroep Holland over actuele onderwerpen. Altijd wordt op een grappige of onverwachte wijze een brug geslagen tussen de actualiteit en de innovatieve klimaatoplossingen van Klimaatgroep Holland. Meer informatie: www.bert-koster.nl

Misschien ook interessant:

Het slotakkoord
Column

Het slotakkoord

De allerlaatste column van Bert Koster. 'Acht jaar geleden was daar die mooie kans van Klimaatgroep Holland en gezamenlijk trokken we op naar het drukke kruispunt des levens waar onze wegen nu scheiden.'   

Aan alles komt een eind
Column

Aan alles komt een eind

In januari 2013 was Klimaatgroep Holland mijn eerste werkgever. Ik kreeg de kans om als een soort van try-out zes proefcolumns te schrijven.

Extreme drukte
Column

Extreme drukte

Nog even en we kunnen aan het eind van het jaar de balans opmaken over 2020. Eén woord komt direct bij mij bovendrijven en dat is het woord bizar. Want 2020 gaat ongetwijfeld de geschiedenisboeken in als een bizar jaar. Punt.

Offerte aanvragen