Dertig jaar geleden werd ik bijna achttien. Ik had echt geen flauw idee wat te gaan doen of worden. Nu ben ik internetcolumnist en tekstschrijver. Wie had dat in 1990 kunnen denken?
Dertig jaar geleden werd ik bijna achttien. Ik had echt geen flauw idee wat te gaan doen of worden. Nu ben ik internetcolumnist en tekstschrijver. Wie had dat in 1990 kunnen denken?
Het feit dat Moeder Aarde over een jaartje of dertig zo’n tien miljard mensen moet zien te verstouwen, ga er maar aan staan. Zo is duurzaamheid zo’n beetje topsport te noemen, of niet?
Vroeger was er duurzaamheid uit pure noodzaak, maar kom je nu eigenlijk wel weg met ouderwetse duurzaamheid?
Aanvankelijk was het een kerstgedachte, later werd het een eindejaarsterugblik.
‘Het kan verkeren!’. Een legendarische uitspraak met eeuwigheidswaarde van Bredero. Zat ik vorige maand nog om een columnonderwerp voor Klimaatgroep Holland verlegen, wat mij betreft kan ik nu wel weer drie maanden vooruit.
Wat als ik nu dertig jaar terug zou gaan in de tijd? Zou ik vandaag de dag dezelfde (studie)keuzes maken als dertig jaar geleden?
Zou onze schoolgaande jeugd ooit wel eens van Woodstock gehoord hebben? Of van de slogan, ‘Make love, not war’?
Een vakantie dichtbij, ook nog eens goed voor het milieu.
Ziet u het al voor u? Dat over een jaartje of acht een jongeman uit de provincie Groningen in de finale staat van Roland Garros of Wimbledon?
